به گزارش پایگاه اطلاع رسانی خبرقم (قم‌نا)، قم به دلیل واقع شدن به عنوان حرم آل‌الله، مرکزیت شیعه و بحث زائرپذیری که دارد؛ دارای جایگاه ویژه‌‌ای است که به تناسب آن، پیشرفت و توسعه عمرانی شهر نیز از اهمیت مضاعفی برخوردار می‌شود. به همین منظور پروژه‌های ملی متعددی همچون فرودگاه، منوریل، مسکن ارزان قیمت و … برای قم تعریف شده که جامعه هدف آن در درجه اول، زائران حرم کریمه اهل بیت(س) هستند.

یکی از این پروژه‌ها، مونوریل قم است که عملیات اجرایی آن در زمان دولت دهم آغاز شد؛ اما پس از هزینه کردن صدها میلیارد تومان از بودجه بیت‌المال، روند ساخت آن در دولت یازدهم به دلیل برخی تنگ‌نظری‌ها و جایگزین شدن نگاه سیاسی به جای نگاه تخصصی و شهرسازی متوقف شد و در اصل می توان گفت عده‌ای عامدانه مانع پیشرفت قم هستند.

مونوریل از لحاظ کارشناسی نسبت به مترو، صرفه‌جویی در هزینه‌ها را به دنبال دارد و با بهره‌برداری از این پروژه تا پردیسان، بار ترافیکی را از روی دوش مدیریت شهری قم برداشته می‌شود. با این حال سه گروه با اجرای این پروژه‌های ملی در قم مخالف هستند و به دلایل مختلف تلاش می‌کنند تا در توسعه و پیشرفت شهر قم کارشکنی کنند.

دسته اول اصلاح‌طلبانی هستند که با عینک سیاه‌نمایی به همه مسائل می‌نگرند. این گروه در عناد با رییس دولت نهم و دهم تا جایی پیش رفته‌اند که دستاوردهای مثبت هشت ساله دولت وقت را به طور کلی منکرند و به گونه‌ای وانمود می‌کنند که گویا تاریخ شاهد هیچ پیشرفت و دستاوردی در این دوران نبوده است. به عبارتی برای اصلاح‌طلبان قمی نام «احمدی‌نژاد» کافی است تا مونوریل را لکه ننگ بخوانند و به قیمت آتش زدن سرمایه‌های ملی هم که شده با پول پاشی در رسانه های خود؛ به مخالفت کورکورانه با آن بپردازند.

دسته دوم اصولگرایان سنتی هستند که در مواجهه با جامعه انقلابی شهر قم، منافع خود را از دست رفته می‌بینند. این گروه اگرچه با تابلوی اصولگرایی و تعامل با جامعه روحانیت فعالیت دارند؛ با این حال منظومه فکری آنان، دارای قرابت واضحی با اصلاح‌طلبان قمی است. البته گروه دوم دارای رویکرد اپورتونیستی است و منافعش هرکجا که اقتضا کند؛ به همان سمت می‌رود.

اصولگرایان سنتی که قرابت فکری و کاری با علی لاریجانی دارند در طی هشت سال دولت روحانی در قم، عملا کنترل استان را در دست داشتند و پس از روی کار آمدن دولت سیزدهم، تمامی تلاش خود را به کار گرفتند در دولت جدید نیز مناصب استان را تصاحب کنند که البته با هوشیاری نیروهای انقلابی قم، تا حدودی در نیل به اهداف مشئوم خود ناکام ماندند. در این طبیعی است که این گروه نیز همانند اصلاح‌طلبان به سنگ‌اندازی و مخالفت با ادامه مونوریلی بپردازند که به دست دشمن دیرینه خود ساخته شده و ممکن است توسط رقیب فعلی به بهره‌برداری برسد.

دسته سوم نیز اگرچه در ظاهر اصولگرا نامیده شده و با تابلو نیروهای انقلاب در جامعه خودنمایی می‌کنند؛ با این حال به این گروه نیز به دلیل منفعت طلبی با نگاه سیاسی به مسائل می‌نگرند و دلیل مشکل آنان با اجرای مونوریل و دیگر پروژه‌های ملی در قم، تنها به عاملیت برمی‌گردد. مخصوصا مونوریلی که سالهاست به نماد گره کور در مدیریت شهری قم تبدیل شده و باز کردن این گره کور به دست رقیب قدر، محبوبیت دسته سوم را به خطر می‌اندازد.

به عبارتی اگر مسئولیت اداره استان با این گروه می‌بود؛ چه بسا مونوریل پیش از اینها تعیین تکلیف می‌شد؛ اما متاسفانه در حال حاضر منافع سیاسی این گروه ایجاب می‌کند که مونوریل به نماد ناکارآمدی نظام و مصداق یاس و ناامیدی به آینده تبدیل شود و همچنان در جلوی چشم مردم باقی بماند.