- نویسنده : حسین همتی نژاد
- 08 مهر 1402
- کد خبر 193033
- ایمیل
- پرینت
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی خبرقم (قمنا) به نقل از خبرگزاری فارس از قم، در چهارمین روز از برگزاری جشنواره ملی فیلم ۱۷، آثار مستندی در موضوعات متنوع به نمایش درآمد که اتفاقاً مخاطبانی از طیف های سنی مختلف داشت.
عنوان نخستین اثر در اولین نوبت پخش فیلم ها”چشمه های زرین” نام داشت که در واقع روایتی صمیمانه از حماسه سازان روستای شهیدپرور فردو بود.
نویسنده و کارگردان این مستند، علیرضا ابراهیمی فردوئی بود و تهیه کنندگی کار را مجموعه فرهنگی – تربیتی مسجد قبا برعهده داشت، ضمن آن که مجری طرح آن نیز مرکز رسانه ای مرآت بود.
دومین مستند به نمایش درآمده، حال و هوایی دانش آموزی داشت ، کما این که بخش قابل توجهی از حاضران در سالن شهیدآوینی را دانش آموزان تشکیل می دادند.
مستند”خبری نیست، همه چیز همینجاست” اختصاص به راهیان نور دانش آموزی داشت و این که بچه های این گروه سنی در یادمان های جنوب از خاطرات خود به عنوان خادم الشهدا صحبت می کردند.
تنوع بصری مناسب، لوکیشن های متعدد و بهره گیری از موسیقی جذاب از جمله ویژگی های خوب فرمی این اثر به شمار می رفت و این که به طور خاص تیم سازنده بر روی خاطرات شیرین و شوخی و دوستی های بچه ها با یکدیگر تأکید داشت؛ مستندی که در شش فصل هم دلتنگی های دانش آموزان برای خانواده خود در ایام حضور در راهیان نور را روایت می کرد و هم دلداگی شان به شهیدان و این یادمان های مقدس و خاطره انگیز.
در بخشی از این مستند متوجه می شویم که یکی از بچه ها به خاطر سفر راهیان نور از سفر خانوادگی به اروپا و تماشای موزه ها و اماکن فرهنگی معروف کشورهای اروپایی بازمانده بود اما با این حال در نامه ای که به خانواده اش نوشته بود، بر این مساله تأکید کرده بود که چقدر راهیان نور برایش جذاب و توأم با درس و خاطره بوده است.
در فصل ششم این مستند در کنار حرکت جالب بچه ها مبنی بر این که آرزوهایشان را نوشته و در شیشه ای گذاشته و در کنار هور و رودخانه قرار داده اند، استفاده از موسیقی دلنشین و ماندگار سریال سیمرغ، حُسن ختامی بر این اثر هنری بود.
سومین مستندی که در نخستین سانس به نمایش درآمد، اشاره به زندگی و زمانه و فعالیت های مرحوم آیت الله آخوندی داشت؛ مستندی با عنوان” به رنگ انار” که مهدی آخوندی آن را نوشته و خودش هم کارگردانی کرده بود.
به این اثر به تفصیل در گزارشی مجزا خواهیم پرداخت و در آن با فعالیت های مردمی و خیرخواهانه یک روحانی مبارز آشنا می شویم که در مجلس دوم شورای اسلامی به عنوان نماینده در خانه ملت حضور داشته است.
در نوبت دوم پخش فیلم ها نیز سه اثر به نمایش عموم درآمد که نخستین آن مستند”مهاجر” در رابطه با شهیدان توتونکار به خصوص شهید حسن توتونکار بود.
محمدحسن خوش رفتار در مقام کارگردان این فیلم کوشیده بود ضمن بهره گیری از تصاویر و فیلم های آرشیوی مربوط به دوران قبل از انقلاب و به خصوص سال های دفاع مقدس بر روی شجاعت، دلاوری و معنویت انقلابی شهیدان توتونکار به ویژه حسن تمرکز کند و از این رهگذر اطلاعات مناسبی را فراروی مخاطبان قرار دهد.
مصاحبه با دوستان و همرزمان شهید حسن توتونکار در صندلی های یک آمفی تئاتر به شکلی جمعی انجام شده بود که در کمتر مستندی به این شکل شاهدش بودیم، ضمن آن که بیان خاطرات مادر شهیدان توتونکار نیز در منزل ایشان و در قالب دیدار و سرکشی از خانواده شهدا صورت گرفته بود.
در رابطه با شهید توتونکار آن چه بیش از سایر نکات حائز اهمیت است آن که این شهید والامقام در پرتوی ایمان راسخ به حق تعالی و معنویت برآمده از ارتباط با قرآن و اهل بیت(ع)، بی توجه به زخارف دنیوی خود را به ریسمان الهی وصل کرده بود و به دنبال پُست و مقام و تشریفات این دنیایی نبود؛ شهیدی که به گفته مادرش حتی قبل از رسیدن به سن بلوغ، اهل عبادت و نماز شب بود و تا زمانه ی شهادت در مسیر بندگی خدا ثابت قدم ماند.
فیلم مستند بعدی ” برای نبل برای الزهرا” به تهیه کنندگی محمد حسین همتی نژاد بود که خود او به همراه جواد یقموری کارگردانی اثر را برعهده داشتند.
گروه مستندسازان روایت مقاومت در این اثر حماسه بزرگ و ماندگار رزمندگان و شهدای لشکر عملیاتی سپاه قم در کنار رزمندگانی از حزب الله لبنان و تیپ زینبیون را روایت کرده که حقیقتاً تماشای آن بسیار ارزشمند و تکان دهنده است تا آن جا احساس می شد که بر گونه ی بسیاری از مخاطبان سالن نمایش، اشک های زلالی از جنس یاد شهدا جاری است.
در خصوص این مستند نیز به تفصیل در گزارشی جداگانه خواهیم پرداخت و اما واپسین اثر به نمایش درآمده در روز چهارم اختصاص به مستند” خیابان شهدا” داشت که در آن مهدی باران طلب به عنوان کارگردان اثر دست روی موضوع به ظاهر پیش پا اُفتاده اما جالبی گذاشته بود.
این که مردم و شهروندان چقدر از تاریخچه و علت نام گذاری خیابان صفاییه به نام خیابان شهدا اطلاع دارند و این که چرا خیلی از مردم و به ویژه نسل جوان اصلاً نمی دانستند که خیابان شهدا کجاست.
آغاز مستند با این تِم جالب آن هم توأم با فضایی طنز و گاه کُمیک همراه بود که با موسیقی متناسب با همین فضا نیز تلفیق شده بود.
نمایش تصاویر و فیلم هایی از تشییع جنازه باشکوه شهدا در دوران دفاع مقدس از همین خیابان معروف مرکز قم و آن ساختمان معروف در میانه آن از نکات جالب توجه مستند”خیابان شهدا” است و ای کاش این قبیل آثار در سطح وسیعی در مدارس و حسینیه ها و مساجد قم برای عموم مردم به نمایش درآید تا بدانند چرا شهر مقدس قم را شهر خون و قیام می نامند.
https://qomna.ir/?p=193033