«چاره دو کشوری» به معنی تشکیل دولت فلسطینی در کنار دولت اسراییل، یکی از راه‌حل‌هایی است که کشورهای مختلف از جمله برخی کشورهای اسلامی برای پایان دادن به نزاع میان اسراییل و فلسطین مطرح می‌کنند.

بر اساس این طرح، فلسطین کشوری مستقل و جدای از اسراییل در کرانه باختری و نوار غزه تشکیل می‌شود و می‌تواند تمامی امور خود را به دست گیرد. از دهه ۱۹۷۰ اقدامات متعددی برای حل مناقشه فلسطین-اسرائیل صورت گرفته است که خروجی آن در عمل، چیزی جر آوارگی بیشتر مردم فلسطین و اشغالگری بیشتر نبوده است.

اما چرا «چاره دوکشوری» نمی‌تواند حقوق فلسطینیان را تضمین کند و این طرح در عمل شکست خورده است؟! در ادامه بخوانید:

۱_ اولین ایراد این طرح به رسمیت شناختن اسراییل به عنوان یک کشور و چشم‌پوشی از اشغالگری‌هایی است که این رژیم در طول حیات نکبت‌بار خود کرده است. افزون بر این در این طرح علاوه بر اینکه مجازاتی برای جنایات دنباله‌دار و وحشیانه اسراییل در نظر گرفته نشده است؛ هیچ طرحی نیز برای مقابله با جنایات اسراییل اندیشیده نشده است.

۲_ اساس اسراییل بر اشغالگری شکل گرفته است و این رژیم علاوه بر خاک فلسطین، هم‌اکنون ارتفاعات جولان متعلق به کشور سوریه و بخش‌هایی از مزارع شبعا متعلق به کشور لبنان را به اشغال خود درآورده است و علیرغم درخواست‌های بین‌المللی، حاضر به پس دادن این زمین‌ها به صورت مسالمت‌آمیز نیست.
همچنین این رژیم در ظاهر کرانه باختری را به فلسطینیان واگذار کرده است؛ اما با ایجاد دیوار‌های بلند در محله‌ها و اردوگاه‌های فلسطینیان و حضور گسترده پلیس اسراییل در معابر و مراکز این محله‌ها، مردم فلسطین را زیر نظر دارد. نوار غزه نیز به طور کامل تحت محاصره اسراییل قرار دارد و عبور و مرور کالاها از مبادی رسمی نیز به صورت غیرمستقیم تحت نظارت این رژیم است.
با این اوصاف، رژیم صهیونیستی چه در داخل فلسطین و چه در خارج، با قلدری تمام به اشغالگری خود در ابعاد مختلف ادامه می‌دهد و نه تنها هیچ روی خوشی به مصالحه نشان نمی‌دهد؛ بلکه شهرک‌سازی‌های خود را ادامه داده و با تبلیغات گسترده در پی آن است تا یهودیان کشورهای مختلف را در خاک فلسطین اشغالی جمع کند.

۳_ از این گذشته «چاره دوکشوری» در میان شخصیت‌های رژیم صهیونیستی نیز مخالفان جدی و بسیاری دارد. قاطبه صهیونیست‌ها نسل‌کشی فلسطینیان و کوچاندن اجباری آنان را تنها راه‌ حل مشکل فلسطینیان می‌دانند و علیرغم فشارهای بین‌المللی همواره سعی داشته‌اند تا سیاست دولت جعلی اسراییل را بر این طریق استوار کنند.

۴_ دیگر دلیل شکست طرح «چاره دو کشوری» نزاع بر سر پایتخت است. بیت‌المقدس، این قبله اول مسلمین، شهری است که علاوه بر مسلمانان برای دیگر ادیان نیز مقدس است؛ با این حال رژیم منحوس چند سالی است که طرح انتقال پایتخت خود را از تل‌آویو به بیت‌المقدس کلید زده است.

۵_ منابع انرژی و حیاتی فلسطین به طور کامل در اختیار اسراییل است و این رژیم نمی‌خواهد و حتی می‌توان گفت نمی‌تواند از این منابع چشم‌پوشی کند. برای نمونه میدان گازی «غزه مارین» منبع ثروتی است که در حدود نوار غزه قرار گرفته است و در صورتی که مردم غزه می‌توانستند خود این منابع را به دست گیرند؛ اقتصاد غزه متحول می‌شد.
با این حال رژیم صهیونیستی طی مذاکراتی محرمانه با مصر و تشکیلات خودگردان فلسطین، تمامی استخراج میدان گازی «غزه مارین» را به اشغال خود درآورده است.

آنچه که گفته شد تنها گوشه‌ای از دلایل مخالفت با «چاره دوکشوری» و روند صلحی است که متاسفانه دل برخی کشورهای اسلامی را به آن خوش کرده است. اسراییل در حقیقت یک غده سرطانی است که تنها با همکاری و اتحاد کشورهای اسلامی می‌بایست محو شود.

اسراییل در طول حیات نکبت بار خود ثابت کرده است که جز زبان زور، از منطق دیگری پیروی نمی‌کند و این قدرت سلاح و مبارزه است که می‌تواند صلح را برای خاورمیانه به ارمغان آورد و نه مصالحه و کنار آمدن با آن!